خانم‌ها و آقایانی که در این مورد طی چند روز گذشته حرف زده‌اند، فکر نمی‌کنم ندانند که دلیل اقبال به ساسی مانکن و امیر تتلو چیست. یا شاید ترجیح این است که دانسته خودمان را به آن راه بزنیم. یا اینکه ترجیح می‌دهیم از این فرصت استفاده کنیم در مورد موضوعات بی‌ربط حرف بزنیم. یا اینکه توجه عمومی از موضوعات دیگر دور کنیم.
به نظر شخصی من، موضوع ساده‌است:
- ساسی مانکن بامزه‌است
- امیرتتلو به نسبت در تکنیک خوانندگی جالب توجه است
از نظر موسیقی هم راستش هیچ چیزی از باقی فعالان صنعت موسیقی همه‌پسند کم ندارند. در مواردی از اکثریت بهتر هم بوده‌اند.
خوب حالا مشکلشان چیست؟ این مورد را لازم نیست به تفکیک بگویم. در این مورد مشترکند: متن قطعاتشان (و همینطور حرف‌های خودشان، خارج از قطعات) از نظر فرهنگی، ادبی یا حتی تربیتی از حداقل چیزی که عرف است و می‌پذیریم سطح پایین‌تر است. وقتی در مورد این دو نفر حرف می‌زنیم حرف زدن در مورد چیزی جز این فرافکنی‌ست.
با تصویب قانون، حق گمرک واردات ساز ۲۰۰ درصد و اندازه‌ی کالای لوکس شد؛ بعد از آدم‌های تحصیلکرده‌ای که توی مملکتشان مانده‌اند و دارند کار می‌کنند (بعد یک عمر عدم حمایت به بهانه‌ی معافیت مالیاتی) ناگهان شروع کردند به مالیات گرفتن. نتیجه‌اش این می‌شود که این آدم‌هایی که کنار دستمان هستند شبانه روز درگیر معیشت خودشان و خانواده‌شان می‌شوند. ممکن است در این میان به جان هم بیوفتند ولی قطعاً موسیقی تولید و عرضه نمی‌شود. کی شعر تر انگیزد، خاطر که حزین باشد؟
آن موقع که این تصمیمات را می‌گرفتند باید فکر اینجایش را هم می‌کردند. که از عصبانیت شوخی‌های قطعه‌ی جدید ساسی مانکن رگ گردنشان بزند بیرون. که سوپرمارکت محل به دهن‌کجی با مسئولان بدون توقف از صبح تا شب امیرتتلو پخش کند.