درست است که یادم نمی‌آید چند سالم بود و کلاس چندم بودم و آن روزها چکار می‌کردم. ولی ورود به اولین جلسه کلاس کاریکاتور احسان گنجی در دهدشت را، حرف‌های احسان را و حس‌م را در طول کلاس یادم هست. یادم هست چطور حالم از تعجب مواجهه به شوق تبدیل شد. اگرچه خواندن گل‌آقا مرا به آن کلاس هل داده بود، ولی احسان گنجی شخصیت جذابی‌ست و فکر می‌کنم اگر از هر چیز دیگری هم حرف می‌زد، می‌توانست کاری کند که به آن علاقه‌مند شوم.
فارغ از اینکه از آن سالها تا حالا بین من و کاریکاتور چه گذشته، می‌توانم بگویم الان یک مخاطب علاقه‌مند کاریکاتور هستم. کاریکاتوریست‌هایی که به اسم و چهره و تکنیک می‌شناسمشان، نه به اندازه موزیسین‌ها، ولی از بازیگران سینما خیلی بیشتر هستند. همین شاید نشان بدهد که چقدر کاریکاتور را دوست دارم.