خلاصه: این یادداشت سعی می‌کند درباره وبلاگ توضیح بدهد. اینکه چرا می‌نویسم و فکر می‌کنم برای چه کسانی می‌نویسم. همچنین در مورد این می‌گویم که نظر خودم هم در طول زمان عوض می‌شود و نوشته‌های وبلاگ نظر من در زمان نوشته‌شدن همان یادداشت هستند. راه‌های اطلاع از انتشار نوشته‌های تازه در وبلاگ را هم معرفی می‌کنم.
درآمد
نوشتن یکی از قدیمی‌ترین و کارامدترین راه‌های انتقال اطلاعات است. خواه این اطلاعات دانش و خبر باشد، چه نظریه‌های شخصی در مورد موضوعی خاص. در گوشه و کنار دنیا نوشتن و خواندن گاهی آنچنان با زندگی پیوند خورده که در مورد هر چیزی، از علوم پیشرفته و دانشگاهی گرفته تا مسائل پیش‌پاافتاده‌ی روزمره، همه چیز را می‌نویسند و دیگران می‌خوانند. اینطور هیچ‌کس مجبور نیست چیزی را شخصاً دوباره کشف کند.
در زبان فارسی هم نوشته‌ها کم نیستند، ولی متمرکز شده‌اند روی موضوعاتی خاص. دانشگاه‌ها و مدارس هم که پر از کتاب و مقاله و مجله و نوشته هستند. به مسائل مربوط زندگی روزمره و یا علوم تازه که راهشان به دانشگاه باز نشده، یا اصلا در این آثار مکتوب پرداخته نشده یا اینکه حجم بسیار کمی دارند. برای مثال چرا شمار کتاب‌های فارسی مربوط به شیوه آموزش موسیقی کودکان به انگشتان دو دست نمی‌رسد؟ یا چرا حتی کتابی در مورد عوض کردن واشر شیر ظرفشویی نداریم؟ یا در مورد شیوه تعمیر و نگهداری مدل‌های مختلف خودرو؟ هزار موضوع دیگر را می‌شود مثال زد. (این دو مورد را به این خاطر که هر کدام در زمانی برای خودم سوال شده‌بود مثال زدم. من هنوز نمی‌دانم تسمه‌تایم ماشینم چکار می‌کند!)
با وجود منابع به زبان‌های دیگر تولید محتوای تازه می‌تواند در کنار ترجمه، از این نظر شرایط را بهتر کند. حتی فکر می‌کنم ترجمه می‌تواند نقطه شروع خوبی برای دسترسی سریع‌تر به منابع با کیفیت و ایجاد ایده برای نویسندگان و تولیدکنندگان محتوای فارسی باشد. در همین راستا احترام ویژه‌ای برای مترجمان قائلم. (برای مثال کامران غبرایی که پیش از این یادداشتش را در مورد ترجمه کتابش منتشر کردم.)
قبل از پیشرفت تکنولوژی دیجیتال، نوشته‌ها کاغذی بود و نشر و پخشش نیازمند هزینه‌های زیاد. به همین خاطر تولید محتوا وابسته بود به میزان مطالعه مخاطب و استقبالش از کتاب. فرصت آزمون و خطایی هم در مورد موضوعات تازه بسیار محدود بود یا اصلا وجود نداشت. با وجود اینترنت و تلفن‌های همراهی که همیشه به آن متصلند، شرایط تغییر کرده‌است. این تغییر وسیله انتقال، جز کاهش جدی هزینه‌های انتشار، حتی باعث شده که «موضوعاتی» که در موردشان نوشته وجود دارد و «هدف» این نوشتن و خواندن‌ها گسترش پیدا کند. برای مثال اثر این تغییر درباره وبلاگ من صادق است. شاید پیش از این فقط بخشی از این نوشته‌ها (آن هم پس از تکمیل و گذر زمان) امکان انتشار پیدا می‌کرد. بخشی از هدف من از نوشتن هم یافتن دوستان و همکاران تازه و یادگرفتن از آنهاست، نه یاد دادن بهشان.
تقریبا همه نوشته‌های این وبلاگ خطاب به دوستان همکارم و والدین هنرجویان کلاس‌هایم نوشته می‌شود. موسیقی کودک و دیگر موضوعات وبلاگ، در زبان فارسی منابع فراوانی ندارند. نوشتن این یادداشت‌ها تلاشی‌ست برای شروع یک جریان برای به اشتراک گذاشتن نظریات شخصی و دانسته‌های آدم‌هایی مثل خودم. این نوشته‌ها را در دجله می‌اندازم و امیدوارم در بیابان اینترنت وبلاگ‌هایتان سبز شود و بتوانم تجربه و دیدگاه شما را هم بفهمم.
نظرم در طول زمان عوض می‌شود
در سالهای منتهی به روزی که این یادداشت را می‌نویسم، همیشه تلاش کرده‌ام که دانش و شناختم به موسیقی و موسیقی کودک را گسترش دهم. خوشبختانه تا کنون روند پیشرفتم به شکلی بوده که هر سال که به سال قبل نگاه می‌کنم، فکر می‌کنم چقدر نادان بوده‌ام. بدبختانه همین موضوع از طرفی باعث می‌شود دستم به نوشتن نرود. فکر می‌کنم هر چه بنویسم، یک سال بعد از این، حتی خودم هم با نویسنده موافق نیستم. برای همین حالا که تصمیم گرفته‌ام بنویسم، تاکید می‌کنم که اگر از تاریخ نوشته شده در پایین هر یادداشت بیش از یک سال گذشته‌است، ممکن‌است خودم هم با بخشی یا تمام نوشته مخالف باشم. لطفا اگر به هر دلیلی قصد نقل یا استفاده عملی از نوشته‌های قدیمی‌تر از یک‌سال را داشتید، حتما پیامی بدهید که صحبت کنیم.
دنبال کردن نوشته‌ها
از ستون کنار وبلاگ، می‌توانید مشترک خبرنامه بشوید تا نوشته‌های تازه برایتان ارسال شود. همانطور که می‌دانید در حال حاضر مطالب زیادی منتشر نمی‌کنم. اگر تعداد یادداشت‌ها به حدی زیاد شد که تعداد ایمیل‌ها آزاردهنده شود، حتما مطالب به صورت ماهانه ارسال خواهد شد تا صندوق پیام‌های ورودی‌تان را از چیزی که همین حالا هست شلوغ‌تر نکنم. اگر اهل مطالعه آنلاین هستید، می‌توانید به رایگان در سایت فیدلی عضو بشوید و از آنجا مشترک فید آراس‌اس وبلاگ من، سایت‌های خبری و هر وبلاگ دیگری بشوید. (بعد از تعطیلی گوگل‌ریدر، فیدلی ظاهرا محبوب‌ترین جایگزین موجود است.)
ارتباط با من
خواندن نظر شما درباره وبلاگ چه به صورت ایمیل، چه به صورت یک کامنت زیر هر نوشته برای من خوشحال‌کننده است و هم مفید. حتی در مورد موضوعاتی در موردشان ننوشته‌ام. از پیام‌های والدین بچه‌هایی که هنرجوی موسیقی هستند (چه هنرجویان خودم و چه از جاهای دیگر) اینطور به نظر می‌آید که فکر می‌کنند نباید پیام می‌دادند. واقعا اینطور نیست، خوشحال می‌شوم نظرتان را بدانم و اگر سوالی هست که جوابش را می‌دانم، کمکی بکنم. با خیال راحت ایمیل بفرستید. جواب‌ها دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد.
بهتاش داورپناه
دی‌ماه ۱۳۹۷
دیدگاهتان را بنویسید